ออมรักรัดร้อย

ใครบอกว่าคนเราตกหลุมรักได้ภายใน8วินาทีที่สบตา ...จ้องตากันมาเป็นสิบปีนับรวมชั่วโมงมากกว่าตัวเลขในบัญชีธนาคาร มันก็ยังไม่มีทีท่าแม้แต่จะสะดุดขอบหลุมที่เธอขุดไว้เลย !!!

ไม่รู้หล่ะเธอจะไม่ยอมเป็นเพื่อนสาวแสนดีเหมือนในนิยายตามคอนเซ็ปต์เป็นทุกอย่างให้เธอแล้ว แต่ดันมานั่งซดน้ำใบบัวบกโฮกๆอยู่คนเดียวหรือต้องรอเจอคุณเพื่อนนางเอกมาช่วยดามใจในตอนท้ายแน่นอน !

คอยดูเถอะเธอจะค่อยๆเพิ่มไฟ ต้มกบตัวโตอย่างเจ้าหมอธัน ให้ตายใจหนีไปไหนไม่ได้ แล้วจับกินหัวกินหางกินกลางตลอดตัวมันซะเลย

หยอดจนเหนื่อย อ่อยจนเพลีย มันก็ยังไม่รู้สักที ให้อ่อยมากกว่านี้ก็ใส่ชุดนอนไม่ได้นอนมายั่วแล้วไอ้หมอบ้า

ฉันจะไม่ทนความหัวช้าของแกอีกแล้วไอ้หมอ ฉันจะแกรนด์โอเพนนิ่ง!

ฉันจะงัดทุกกลเม็ดเคล็ดลับ กี่สิบกี่ร้อยเล่มเกวียน มนต์คาถา เอามาใช้ให้หมด แต่ถ้ามันลำบากนักจะ ‘ดักตีหัว’ แล้วลากเข้าถ้ำไปเลย เพราะยังไงซะฉันก็จะจับแกขยับฐานะมาเป็นสามีให้ได้เข้าใจไหม ไอ้ธัน!

 .      .      .      .      .      .      .      .      .      .

“ไม่อยากกลับบ้านแล้วอ่ะ อยู่ต่ออีกวันได้ป่ะ ฉันชอบทะเลมากๆเลยหล่ะ” เธอหันมองคนที่นั่งข้างๆก่อนจะเอนหัวซบไหล่เค้า สูดเอากลิ่นอายของท้องทะเลตุนเก็บไว้ก่อนจะต้องกลับไปใช้ชีวิตในเมืองต่อ

“ไม่เบื่อน้ำเค็มๆบ้างหรอ สามวันแล้วนะ” เสียงทุ่มๆเอื่อยๆถามเหมือนจะไม่คิดอะไรมาก

“ฉันอยู่เป็นเพื่อนแกมากี่ปี แล้วเบื่อแกไหมล่ะ”

“มันไม่เหมือนกันไหมล่ะ” หมอหันหัวเราะเบาๆก่อนจะโยกหัวฉันเล่น “ฉันว่าแกขี้เกียจมากกว่าเลยไม่อยากกลับ …อีกอย่างฉันไม่ใช่ทะเล”

“ฉันบอกแล้วว่าฉันชอบทะเล แล้วแกก็เหมือนทะเลนั่นแหละ...”

 -   -   -   *   -   -   -   *   -   -   -   *   -   -   -   *   -   -   -   *   -   -   -   *   -   -   - 

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกของก้อนขนเลย เริ่มตั้งโครงเรื่องไว้นานแล้ว(ตั้งแต่สองปีที่แล้ว) ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นักเขียนฝึกหัดตัวน้อยๆคนนี้ด้วยนะ มีอะไรติชมได้ เม้าท์มอยกันได้นะคะ <3

จะพยายามอัพให้ได้ทุกๆอาทิตย์ อาจจะอัพวันศุกร์ หรือวันเสาร์น้าาาาา